داستان کوتاه " قورخو / هراس " به زبان ترکی همراه با متن فارسی

  علیرضا ذیحق   / قصه"  قورخو / هراس" به زبان ترکی همراه با متن فارسی

قورخو

حکایه

باش دان آیاغا کپه نک ایدی . مین بیر رنگه چالیردی ، عِینَن آری لار کیمی کی آدامین بدنینه قونالار و حتتا گؤزلری ده توتا . بو ایلک تجروبه سی دئییلدی . یای کی اولوردی اورمانلارین کناریندا قدم ووروردی و کپه نک لر تاپیلیردیلار و قونوردولار اونون ووجودونا . ایلک دفعه اؤزونه ده عجیب ایدی حتتا بیله سین وحشت گؤتور موشدو . اونلار کی اونو کپه نک پالتار لا گؤرور دولر و کپه نک لر قاناد چالا – چالا اونو اورمانین اوجالیق لارینا آپاریردیلار ، فیکر ائدیردیلر کی شن لی و عظمت لی بیر روح یئر اوزونده اوچورو و اینانیلماز بیر معنوی حئیرته دالیردیلار .

    علیرضا ذیحق   / قصه " قورخو / هراس  " به زبان ترکی همراه با ترجمه فارسی

قورخو

حکایه

باش دان آیاغا کپه نک ایدی . مین بیر رنگه چالیردی ، عِینَن آری لار کیمی کی آدامین بدنینه قونالار و حتتا گؤزلری ده توتا . بو ایلک تجروبه سی دئییلدی . یای کی اولوردی اورمانلارین کناریندا قدم ووروردی و کپه نک لر تاپیلیردیلار و قونوردولار اونون ووجودونا . ایلک دفعه اؤزونه ده عجیب ایدی حتتا بیله سین وحشت گؤتور موشدو . اونلار کی اونو کپه نک پالتار لا گؤرور دولر و کپه نک لر قاناد چالا – چالا اونو اورمانین اوجالیق لارینا آپاریردیلار ، فیکر ائدیردیلر کی شن لی و عظمت لی بیر روح یئر اوزونده اوچورو و اینانیلماز بیر معنوی حئیرته دالیردیلار . گؤزلری ایشیلدادان بیر منظره گؤزلری اؤنونده سریلیردی و اینانج لاریندا کپه نک لر اینسان قیلیغینا گیریب اوزاقدان اونو سئیر ائدیردیلر . بو قادین کی بو جور پروانه تک فیرلانمادایْدی ،حیاتیندا بیر سیر وار ایدی کی اونو هردن بو اورمانین خلوت نوقطه لرینه چکیردی . آما کپه نک لرله دوسلوقی بیر سیرّ ایدی کی اؤزونه ده آنلاشیلماز ایدی . او اِهمالجا بیر شاعیرین دوشونجه سیله قدم گؤتوروردی کی بیر گون اَل اَله وئریب چی یین به چی یینه یول گئدیردیلر تا کی بیر پالیت آغاجینا چاتالار کی ایکی مین ایل دن چوخ عؤمری وار ایدی .شاعیر ، سئوگی سی ایدی کی سئودا نغمه لرینی اونون قولاغینا پیچلدیردی و پروانه لر تک لطیف بیر روحو وارایدی . بیر – بیر لرینه شعر اوخویوردولار و اوره ک لرینده ائله بیر اومود قیغیلجیمی یانیردی کی سانکی باشلاری اوستونده کی پالیت دان دا چوخ یاشایاجاق لار . حتتا یولداشی اولان  کیشی شعر دفتر چه سینی بیر موشامبایا دویونله ییب پالیت آغاجی نین یان یؤوره سینده قویلاییردی کی هاچان اورا یوللاری دوشدو دفترچه نی چیخاراراق شعر لری بیرلیک ده اوخویالار . ایللر بو سایاق کئچمیشدی آما کیشی ، داها یوخ ایدی . اونون قلبینی تکجه بیر گولله یوخ بلکه نئچه گولله نن اورماندا نیشان توتموشدولار . قادین ایشین نَدَنی نی بیلیردی کی نییه ؟ بو اوزدن ده او کیشی نین خاطیره سی بیله سینه قوتسال و عزیز ایدی . اونون اوره یی بیر شئی لر اوچون چیرپینیردی کی اگر اولسایدیلار یاشام گؤزل اولاردی .یعنی هامی اوچون گؤزل اولاردی . آزادلیق لا پالیت آغاجی نین آلتیندا چکدی یی نفس لر ی و یئدی یی چؤره یی بوتون یئر کوره سینه و اؤز یوردو اوچون ده ایستیردی .  

قادین کپه نک لرین رقصی له پالیت آغاجینا یاخین لاشیردی و دفترچه نین دالیجا گزیردی کی هرنه قدر آختارسادا تاپانمادی آما بیردن بیره نم نئچه گولله آچیلدی و کپه نک لرین هامی  سی دیکسه نیب پالیت آغاجی نین یارپاق لاری آراسیندا گیزلن دیلر . قادین ال قولون ایتیرسه ده گؤردو کی بیر زادی دئییل . تکجه قورخودور کی اونون یاشاییشی نین ان گیزلین و خلوت بوجاق لارینا دا جایناق لارینی اوزاردیب دیر . نئچه یول اویان بویانا باخاراق کیمسه دن بیر اثر گؤرمه دی . آما قورخو هر یئری بوروموشدو .

1396

   علیرضا ذیحق   / داستان کوتاه " قورخو / هراس " به زبان  فارسی

هراس

داستان کوتاه

سرتا پایش پروانه بود . به هزار و یک رنگ مثل زنبورهایی که تن آدمی را بپوشانند و حتی چشمی از او پیدا نباشد . این اولین تجربه اش نبود . تابستان که می شد در حاشیه جنگل ها راه می رفت وپروانه ها پیدایشان می شد و بر تن او می نشستند . بار اول برای خودش هم عجیب بود . حتی وحشت کرده بود . آنهایی که  او را در تنپوشی از پروانه می دیدند و پروانه ها بال زنان او را به بلندی های جنگل می بردند ، فکر می کردند که روحی پرشکوه در زمین پرواز می کند و در حیرتی ماوراءالطبیعه فرو می رفتند . منظره ی خارق العاده ای پیش چشمشان گشوده می شد ودر باورشان پروانه  ها هیبتی انسانی یافته بودند و از دور به تماشایش می ایستادند . این زن که چنین پروانه وار در چرخش بود ، رازی در زند گی اش داشت که او را هر از چند گاهی به حاشیه های خلوت  جنگل می کشاند . اما راز این دوستی با پروانه ها برای خودش هم مفهوم نبود . او آهسته در اندیشه ی شاعری قدم بر می داشت که روزی دست در دست هم قدم بر می داشتند و به سراغ در خت بلوطی می رفتند که بیش از دوهزار سال عمر داشت . شاعر ، عشق اش بود و عاشقانه ها در گوش اش زمزمه می کرد و روح لطیفی چون پروانه ها داشت . برای هم شعر می خواندند و امیدی در دلشان زنده بود که انگار از بلوط بال سرشان نیز دیر خواهند زیست . حتی مرد همراه اش دفتر چه ی شعر ش را در مشمایی پیچیده و در کناره های درخت بلوط چال می کرد که هر وقت دوتایی آمدند دفتر چه را در آورده و شعرهایش راتوأمان بخوانند . سالهایی بدین منوال گذشته بود و اما مرد، دیگرنبود . قلب او را نه با یک گلوله  بلکه با گلوله هایی در جنگل نشانه گرفته بودند . زن می دانست که چرا ؟ برای همین خاطره ی آن مرد برایش مقدس بود . برای یک چیزهایی له له می زد که اگر بودند زندگی زیباتر می شد . یعنی برای همه زیبا می شد . نَفَسِ آزاد ی که زیر درخت بلوط می کشید و نان پاره ای که به نیش داشت را برای همه ی خاک و سرزمین اش می خواست .

زن بارقص پروانه ها به در خت بلوط نزدیک می شد و به دنبال دفترچه بود که هر چه گشت نیافت و ناگه یک خشاب تیر خالی شد و پروانه ها گریختند و در لابلای برگهای درخت بلوط خانه کردند . زن دستپاچه شد ودید که چیزیش نیست و فقط هراس است که در خلوت ترین مأوای زندگی اش نیز بر دل او چنگ انداخته است . چند بار سرک کشید . نشانی از کسی نبود . اما هراس همه جا بود .