شعر ی از منصوره اشرافی / ترجمه : علیرضا ذیحق
بیر وطنه فیکیرله شیره م کی سنسن
آما وطن
سئرچه لرین آوازی اولمادان وطن اولارمی ؟
کؤنلومده قوشلارین غوغاسی دیر
کی اگر ، بازولارین پناهیندا
سینه ن گئنیش لیک بوغدالیقینا
باشیمی قویام
اونون پایتختینی ،
تکجه
مین قوشون آوازی نین اولدوزو
دولدورا بیلر .
بیر وطنه فیکیرله شیره م کی سنسن
آما وطن
سئرچه لرین آوازی اولمادان وطن اولارمی ؟
کؤنلومده قوشلارین غوغاسی دیر
کی اگر ، بازولارین پناهیندا
سینه ن گئنیش لیک بوغدالیقینا
باشیمی قویام
اونون پایتختینی ،
تکجه
مین قوشون آوازی نین اولدوزو
دولدورا بیلر .
متن اصلی شعر :
به وطنی فکر می کنم که تویی
وطن آیا ،
بی آواز گنجشک ها وطن می شود ؟
در دلم غوغای پرنده هایی ست
که اگر ، در پناه بازوانت
بر فراخ گندمزار سینه ات
سرگذارم
پایتخت اش را ،
ستاره ی آواز هزار پرنده
پُرمی کند .
با درود و سپاس فراوان از آقای ذبحق گرامی