مکتوبات / آواهای چنگیز آیتماتف / یادداشتی از علیرضا ذیحق

مکتوبات / علیرضا ذیحق

آواهای چنگیز آیتماتف

رمان های چنگیز آیتماتف (1928- 2008)همیشه برایم غافلگیر کننده بود . بیانی حماسی با آمیزه  ای از عشق ،  و مهری والابه زادگاه اش قرقیزستان . رمان های جمیله ،کشتی سفید و اولین معلم از او ضمن دارا بودن ظرایف هنری و شکستن زنجیرهای پولادین  و محدودیت های ممیزی اتحاد جماهیر شوروی در نشر ادبیات خلاقه ، جهان را با ترجمه های خود تسخیر کرده بود. ترجمه  ی آثارش به بیش از 150 زبان زنده ی دنیا از او چهره ای ساخته بود که نام وی را درکنار غولهایی چون میخائیل شولوخف ومیخائیل بولگاکف ، به جاودانه های ادبیات داستانی پیوند می زد . فولکلور قزاقستان یا به قول او کازاخ ، در اعماق داستان هایش چون رودی خروشان روان بود و آداب و رسوم سرزمین اش را همچون گوهری زیور آثارش می کرد . در رمان " روزی به درازای یک قرن " که نگارش ان را در 1980 تمام کرده بود  ومحمد مجلسی در 1365 ه. ش به فارسی ترجمه کرده ، پرتوهای تابناک فولکلور قزاقستان چنان با یک اثر مدرن ترکیب شده شده است که هر شیفته ی ادبیات داستانی را با جلوه های نورانی اش مسحور می کند . درس بزرگی می شود برای یادگیری نویسندگانی که آواهای سرزمین مادری را ارجی نمی نهند . شخصیت های قصه اش رنجبران اتحاد شوروی  و رزمندگان زخمی از روح و جان و جسم  در جنگ جهانی دوم می باشند که با همه ی بگیر و ببندها و تیرگی فضای سیاسی کشور ، به فردایی شکوهمند دل بسته اند و همچنان می خواهند فریادشان شنیده شود . او که در این رمان گورستان آنا بیت ( آرامگاه مادر) و روایت های افسانه ای آن را محور قصه اش قرارداده ، با مرگ خودنیز به گورستان " آتا بیت " ( آرامگاه پدر ) با قدمت افسانه ای اش درنزدیکی بیشکک جلال بخشیده و او را طبق وصیت اش در آنجا دفن کرده اند تا افسانه ِ چنگیز آیتماتف نیز با افسانه های سرزمین اش بیامیزد .    

گفتگو با فریبا حاج دایی, به مناسبت انتشار کتاب " با شیرینی وارد می شویم"/ علیرضا ذیحق

گفتگو با فریبا حاج دایی

به مناسبت انتشار کتاب " با شیرینی وارد می شویم"

فریبا حاج دایی ، از تلاشگران عرصه ادبیات خلاق است و در قصه نویسی ، ذوقی خاص دارد و از ادمهایی می نویسد که انها را خوب می شناسد و شایدنمونه ی نوعی شان را در جوامع شهری کشور های توسعه یافته  همه سراغ دارند . اما سبک و سیاق ویژه اش ، او را درنوع روایت و خلق شخصیت ها متمایز می کند وآمیزه های تخیل اش با واقعیات اجتماعی ، رنگین و جاندارتر از آنی است که گام هر نویسنده ای را بر قله های  رفیع آن ، راهی باشد .

«علیرضا ذیحق» و ترجمه آذری داستان های کوتاه فارسی / علیرضا عطاران ( آرام )

علیرضا عطاران ( آرام )

«علیرضا ذیحق» و ترجمه آذری داستان های کوتاه فارسی

«علیرضا ذیحق» نویسنده پرتلاشی است که هم به فارسی مینویسد و هم به آذری. ضمن این که داستانهایی از فارسی به آذری ترجمه کرده است.
«سعادت نامه» مجموعه داستانهایی از نویسندگان معاصر است. [محمدعلی جمالزاده، صادق هدایت، جلال آلاحمد، غلامحسین ساعدی، محمد بهارلو، علی آرام، میترا الیاتی، میترا داور، فرشته نوبخت.] که به زبان آذری ترجمه شده است و به صورت فایل پی دی اف منتشر شده است.

یادداشتی بر " معشوق بی صدا " نوشته ی " منصوره اشرافی / علیرضا ذیحق

  علیرضا ذیحق

`

یادداشتی بر " معشوق بی صدا " نوشته ی " منصوره اشرافی

منصوره اشرافی به عنوان یک هنرمند زن که هم اهل شعر است و نقاشی و هم نوشتن، درکتاب " معشوق بی صدا " * رویکردی دارد به مبحث زن در هنر و خصوصا جایگاه زن در ادبیات فارسی که پدید آورندگان آن عمدتا مرد بودند وتأ کید بر نقش " معشوقه " بودن زن ، از رنگ و جلوه ی زیادی برخوردار می باشد :

---

کندو کاوی درهمگامی های بهرنگی و فروغ فرخزاد / علیرضا ذیحق

کندو کاوی درهمگامی های بهرنگی و فروغ فرخزاد

این قصه ایست که خلق ها می سرایند

اگر یکی از صدا بیفتد، دیگری به صدا در می آید

قصه گو باز می ماند، و قصه دوام می یابد.

                                                        علیرضا نابدل

صمد بهرنگی و فروغ فرخزاد به عنوان تأثیر گذارترین چهره ها در تاریخ ادبیات ایران ، مردگانِ جوانی اند که با آثار خلاقه و کسوت برنایی شان به رازی  ازجاودانگی دست یافته و همچنان جوان مانده اند .  فروغ فرخزاد که متولد 1313 خورشیدی بوده ، پنج سال از صمد بهرنگی بزرگتربوده و وقتی صمد در شهریور 1347 به آبهای ارس پیوست ، نزدیک دوسال از وداع فروغ و حادثه ی مرگ اش می گذشت .