مارال ( قصه ها ، شعرها و یادداشت های علیرضا ذیحق)
نقل مطالب ترکی و فارسی این وبلاگ در مطبوعات، کتب و شبکه های اجتماعی با ذکر نام نویسنده بلامانع است. alirezazihagh@gmail.com
مارال ( قصه ها ، شعرها و یادداشت های علیرضا ذیحق)
نقل مطالب ترکی و فارسی این وبلاگ در مطبوعات، کتب و شبکه های اجتماعی با ذکر نام نویسنده بلامانع است. alirezazihagh@gmail.comشعری به زبان ترکی از علیرضا ذیحق / سئودا
علیرضا ذیحق
سئودا
نه کئچن گونلره گون چیخار بیرده
نه درمان تاپیلار کؤهنه لمیش درده
ییرتیلماسین حورمت دئییلن پرده
باریشیق دونیادا ان گؤزل سؤز دور
***
اوره ک لر شن اولسون سؤزلریمیز دوز
دوز اینسان یاشاسین دونیادا یوز
دُوس دا قانماز اولسا تئز بوراخ ال اوز
آجی سؤز هر زامان سؤنمه ین کؤز دور
* * *
داشسین کؤنولده محبت سئل لری
داراسین سئودامیز ساچاق تئل لری
اونوتمایاق وطن داشی ائللری
ائولاد لار وطنه اینان کی گؤز دور
1396
عتیق / شعری از علیرضا ذیحق
علیرضا ذیحق
عتیق
ورق ورق راه را
با میا ن بری از عهد عتیق
تاستیغ وَهم پیمودم و در سیلابی که
نوح را با خود می برد
بی نغمه رقصی دیدم
با برگ زیتونی به نوک
راز مغروقی بشارت مردگان.
بولوتلار و غم لر / شعری از مفتون امینی / ترجمه به ترکی : علیرضا ذیحق
مفتون امینی / ترجومه : علیرضا ذیحق 
بولوتلار و غم لر
بیرجه تانری
و مین‌لر بولوت، مین‌لر گؤی‌ده
و هربولوت
هر گؤی ده بیر باشقا چئشید
بیرجه دونیا
و مین‌لر غم، مین‌لر اوره‌ک ده
و هر غم
هر اوره‌ک ده بیر آیری تهر
یئل‌لر
بولوتلاری گتیریرلر
و یاغیش سیزلاری آپاریرلار
خاطیره‌لر
غم‌لری گتیریرلر
و آغلاییش سیز لاری آپارمیرلار
بولوتلار
و غم‌لر
توزاناق و سولغون غم‌لر
کی‌تکجه رنگ‌لری و گؤز یاشلاری بولوتلارا بنزه ییرلر
کاش
بوندان آرتیق بیر- بیر لرینه بنزه‌ردیلر
یا هئچ زامان و اصلا ...
مهر / شعری از علیرضا ذیحق
علیرضا ذیحق
مهر
رقص گیسوهایت
موجی از رویا بود
در ساحلی که می دویدیم
و جوانی
پاروهای قایق را به دستمان می داد .
می رفتیم
درطغیان نگاهها،
لبخندها غرقمان می کرد
واز کندوهای دل
عسل
چون رنگین کمانی می بارید .
مارا چه شد که ناگه
دشنه ای به دست
دلی بر ریگها کشیدیم
و قلب خود را نشانه رفتیم ؟
در خانه ی جان ام ماندی و اما رفتی
من پریشان
تو پشیمان
خانه ی بخت ات گران تر بود
و کفه ی مهریه ات
از مهر ما سنگین تر.
زمانه / شعری از علیرضا ذیحق
علیرضا ذیحق
زمانه
حریر نفس هامان داغ بود
روزگاری که عشق را می چشیدیم .
پای در قله ها داشتیم
فردا را در مشتمان
ترانه ها می جوشیدند
از آتشفشان قلبمان
و هر کلاممان آوازی بود .
دیریست اما
با تنی سرد
پاهای خسته مان را به دوش می کشیم
از درمانگاهی به درمانگاه دیگر .
بچه ها می آیند
هرکدام با دردی
و نوه ها
به هوای قله ها
کوه ها را می نوردند
تا لبخند عشق را
قهقهه ای سازند .