شعری از علیرضا ذیحق
مسافر
او را رد پایی نبود
تنها گامی بود و قد می
که راهی نمی رفت واما
سخت خسته بود.
مجالی بود وزمانی
دریغ اما بودن را
کاروانی تا شهر فرداها نبود
در خشکِ تابستان کویر
رگباری هم اگر بود
انگار هیچ نبود.
هستی،
کش وقوسی بود نمناک وغمناک
با آمدن ها ،تپیدن ها و رفتن ها
بی هیچ رد ونشانی!
خسرو گلسرخی ترجومه : علیرضا ذیحق
یارا اوچون بیر
شعر
بو قانلا بله نمیش
هئچ بیر چاغ
آغری و اَلَم دن
سؤز آچماییب .
آلاولار ایچره یاشاییر
و فورخو
اوندان قورخورو .
علیرضا ذیحق
زمزمه
از تنگناها
تنگه های سرراه
شِکوه آغاز می کنی
نمی دانی که دیریست
زندگی از ممنوعه ها
زبان از ناگفته ها
مسیح از معجزه ها خسته است .
علیرضا ذیحق
وطن
هلاک و ویران توأم ای زیبا
ای آباد بوسه ها
! ای خاک
این آویزان خون چکان را در یا ب
شعر ی از منصوره اشرافی / ترجمه : علیرضا ذیحق
بیر وطنه فیکیرله شیره م کی سنسن
آما وطن
سئرچه لرین آوازی اولمادان وطن اولارمی ؟
کؤنلومده قوشلارین غوغاسی دیر
کی اگر ، بازولارین پناهیندا
سینه ن گئنیش لیک بوغدالیقینا
باشیمی قویام
اونون پایتختینی ،
تکجه
مین قوشون آوازی نین اولدوزو
دولدورا بیلر .