شعری از مینو نصرت / ترجمه به زبان ترکی : علیرضا ذیحق

مینو نصرت ترجومه : علیرضا ذیحق

اورمو گؤلو 

سنی بیر داها گؤرمه یه

قدم قویوب گئدیرَم

اوشاقلیغین باغینا.

قَلَمه لر کسیلیب

بادام لار یانیب

آلمادا آغ چیینی نن

دوردوغو یئرده یوخ دور.

   مینو نصرت ترجومه : علیرضا ذیحق

اورمو گؤلو 

سنی بیر داها گؤرمه یه

قدم قویوب گئدیرَم

اوشاقلیغین باغینا.

قَلَمه لر کسیلیب

بادام لار یانیب

آلمادا آغ چیینی نن

دوردوغو یئرده یوخ دور.

سنی بیر داها گؤرمه یه

بئش یاشینا دؤنورم

اوجالارکن آلمانین عطری نن ،

بیر بوداغا چیخیب

سنه باخیرام.

او بوداق سنی گؤستریر

عئینی او دؤرد گوشه لی سیرقاتک

کی آناهیتا نین

قولاغیندایْدی.

شور – ایلیق آخیردین

پارلاییردین

منی دوغان بیر چای کیمی.

گؤی کؤینه ییم له

خئیمه قورورام ،

بیرقادین اؤنون ده کی

یارانیش دان بری

اوره یی حسرت لر دوزلاغی دیر.

آیاغی لوت کَویرین ده

هَوَحْ ده دوز دؤیور

و سیمینه – زرّینه چایلاری

هَوَحْ ده سو.

گؤزلریمی آچیرام

سییاوَشین یاسی دیر.

اورمو گؤلو داغلی دیر

سانکی

باغی یوخموش کیمی.

متن اصلی شعر :

مینو نصرت

دریاچه ارومیه

برای دیدن دو باره ات

قدم بر باغ کودکی می گذارم

سپیدار ها نیستند

بادام ها سوخته اند

سیب هم با شانه های سپیدش

 در جایی که ایستاده بود نیست

برای دیدن دو باره ات

پنج ساله می شوم

با بوی سیب صعود می کنم

می نشینم بر شاخه ای که تو را نشانم می داد

مثل گوشوارۀ چهار گوش آناهیتا

می درخشیدی

شور و ولرم

مانند رودی که مرا به دنیا آورد

خیمه می زنم با پیراهن نیلی ام

در مقابل زنی

که از ابتدای آفرینش

دلش شوره زار حسرت است

کف پایش در هاون لوت نمک می کوبد

زرینه رود و سیمینه رودش آب در هاون  

پلک هایم را می گشایم

سوگ سیاووشان است

ئورمَه گـُلی* داغ دارد

باغ ندارد

----------------------

·        *دریاچه ارومیه