یادداشتی بر"تاتار خندان"، رمانی از غلامحسن ساعدی علیرضا ذیحق

علیرضا ذیحق

جنون شجاعان در تاتارخندان

یادداشتی بر"تاتار خندان"، رمانی از غلامحسن ساعدی

"تاتارخندان" رمانی جذاب وبرش و پژواکی از تاریخ اجتماعی ایران است که نویسنده ، با سیر در واقعیت های اجتماعی روزانه ،خواننده را پابه پای راوی که پزشکی است جوان و سرخورده از یک رابطه ی عشقی ،ودلگیر از نقشی که مدرنیته ای نارس براو تحمیل کرده ،همه ی خوشی ها ، تفننهای زندگی شهری وعرف مرسوم  راکنار گذاشته و می خواهد که با تعمق در درون خود ، آرامش ازدست رفته اش را در تبعیدی خود خواسته بازیابد .

یاداشتی بر شعرهای شهریار گلوانی با نگاهی به کتاب" سربازان در باغ" / علیرضا ذیحق

علیرضا ذیحق

یاداشتی بر شعرهای شهریار گلوانی

با نگاهی به کتاب" سربازان در باغ"

" سربازان در باغ "* مجموعه شعری است از شهریار گلوانی . کتابی با دو بخش متفاوت . یکی شعرهای شاعر و دیگری ترجمه های وی از شعر جهان . اما آنچه که چشم نوازتر است و جای تعمقِ بیشتر دارد شعر های خود شاعر است .

نازکای شعر امروز و چشمان هزارساله / یادداشتی از علیرضا ذیحق

علیرضا ذیحق

نازکای شعر امروز و چشمان هزارساله

شعری که مولود الهام ، حس، شعور و تصمیم آدمی برای انعکاس و بیان تجربه ها ی فردی و جمعی و همچنین  ارتعاش خیزابهای ملتهب درون باشد وهمچنین بی قید به اجبار وزن و قالب و نگاه های برآمده ازکلیشه و سنت ، هنری پیشرو است .

گامهایی با کتاب "زخم شیشه " و علیرضا ذیحق / قاسم ترکان

قاسم ترکان

گامهایی با کتاب "زخم شیشه " و علیرضا ذیحق

کتابی دیگربا نام" زخم شیشه " از علیرضا ذیحق را پیش رو دارم . مجموعه قصه ای است که ذیحق طی سالیان گذشته پرداخته است و ازهمه بیشتر " زخم شیشه " بامن آشناست . یا بهتر بگویم من با " زخم شیشه " آشنایی چندین ساله ای دارم ، آن آشنایی که پیوند محکی با " آدینه"* داشت .

یادداشتی بر داستان های " فریبا حاج دایی" / علیرضا ذیحق

علیرضا ذیحق

یادداشتی بر داستان های " فریبا حاج دایی"

با نگاهی به قصه ی "روزی که عاشق زنم شدم "

" فریبا حاج دایی " که او را باقصه ها ، ترجمه ها و پژوهش های ادبی اش می شناسیم ، از چهره های جوانی است که شاخص ترین بُعد ِ خلاقیت او را در قصه هایش باید جست . او جزو چند نویسنده ی مطرح ادبیات داستانی در میان جوانان ِ دهه ی هشتاد است و برای همین ، هروقت که به این برهه ی خاص فکر می کنم بی اختیار یاد یکی از یادداشتهای " منیرو روانی پور "می افتم که می گوید :" نمی دانم خیابانی که تویش دخترکی قدم نزند ، به چه درد می خورَد ؟ "

---